DERİN EKOLOJİ

Derin ekoloji insan dışı türlere ekosistemlere ve doğal süreçlere mevcut çevreci hareketlere kıyasla daha ağorlık veren bir harekettir.
Derin ekoloji çevre ahlakına vurgu yapar.
Derin ekolojinin "derin" olmasının nedeni insanoğlunu ekoküredeki rolüne ilişkin derin sorulara maruz bırakmasıdır.
Derin ekoloji deyimi ilk kez 1973 yılında AmeNaess tarafından kullanılmıştır. Naess tüm sistemin bir ekolojik akıl ve uyum içerisinde işlediğini öne sürer. O'nun felsefesinde her hangi bir tür diğer bir türe kıyasla üstünlüğe sahip değildir, dolayısı ile herhangi bir ayrıcalığa da sahip değildir. Derin ekoloji ile ilgili diğer filozofların başlıcaları; Warwick Fox, Aldo L eopold, Bill Devall and George Sessions olarak sıralanabilir.
Derin ekoloji insan merkezli yaklaşımların karşısında yer alır. Bu felsefeye göre insanoğlu doğanın sahibi değil parçası gibi davranmalıdır. Budizm ve Taoizm gibi uzakdoğu dinleri derin ekoloji felsefesine yakın durur.
Bu felsefeye göre;
İnsanoğlunun ve insandışı canlıların mutluluğu ve bayındırlığı kendi içlerindeki içkin ya da içsel değer olarak adlandırabileceğimiz değerlerle ilişkilidir. Bu değerler insan dışı canlıların insanlar tarafından kullanılmasından bağımsızdır.
Yaşam biçimlerinin zenginliği ve çeşitliliği bu değerlerin gerçekleşmesine katkıda bulunur. İnsanoğlu hayati gereksinmelerini karşılama dışında bu zenginlik ve çeşitliliği azaltmak hakkına sahip değildir. İnsan yaşamı ve kültürlerinin bayındırlığı için nufusun azalması gerekmektedir. Politikalar değişmelidir. İnsanoğlunun kendi dışındaki canlılar ile etkileşimi azalmalıdır.